Zespół cieśni podbarkowej
Najczęstsza przyczyna bólów barku, wynika z konfliktu mięśni pierścienia rotatorów z częścią łopatki.Mięśnie te współpracują i są odpowiedzialne za podnoszenie ramienia i ruchy obrotowe. Ból może wynikać z stanu zapalnego kaletki lub zmian w samych ścięgnach.
ryc. 1 Szkielet zdrowego barku i mięśnie stożka rotatorów.
Przyczyna:
Z reguły pojawia się bez uchwytnej przyczyny, chociaż może wystąpić po przeciążeniu lub urazie. Często występuje w wyniku zmian degeneracyjnych ścięgien barku. Dotyczy przede wszystkim ludzi powyżej 40 roku życia. Czynnikiem ryzyka jest praca z wykonywaniem powtarzalnych czynność z ramionami uniesionymi do góry (sięganie wysoko, malowanie ścian, tenis, pływanie wyczynowe).
ryc.2 Miejsce kompresji na kaletkę podbarkową
Objawy:
Bóle mogą występować:
- przy wykonywaniu niektórych czynności, zwłaszcza przy uniesieniu ramienia do góry, np. sięganie na wysoką półkę.
- praca z rękami uniesionymi.
- dolegliwości mogą również występować nocą i zakłócać sen.
- ból może promieniować wzdłuż ramienia, aż do łokcia.
- przy dług trwających objawach może dojść do ograniczenia ruchy (tzw. Zespół zamrożonego barku)
Badania:
Rozpoznanie stawiane jest na podstawie:
- badania lekarskiego.
- pomocne mogą być zdjęcia rentgenowskie oraz badanie USG barku.
Leczenie:
W większości przypadków wskazane jest leczenie nieoperacyjne.
- obejmuje odpoczynek dla kończyny,
- unikanie czynności nasilających bóle,
- program rehabilitacji,
- leki przeciwbólowe i przeciw zapalne,
- injekcje sterydowe do przestrzeni podbarkowej
Leczenie operacyjne może być wskazane jeżeli program leczenia nieoperacyjnego nie przynosi poprawy przez 3-6 miesięcy. Celem zabiegu jest zniesie konfliktu podbarkowego. Zabieg operacyjny polega na odbarczeniu przestrzeni podbarkowej, usunięciu stanu zapalnego, oczyszczeniu i zwiększeniu przestrzeni dla mięśni. Zabieg ten wykonany jest całkowicie techniką artroskopową. Po zabiegu operacyjnym nie stosuje się unieruchomienia. Konieczne jest stosowanie programu rehabilitacji.
